Με ένα Montesa H7 360cc του '82 φορτωμένο στο πορτμπαγκάζ ενός νοικιάρικου RV απο το camperclub.gr, Γιάννης Τρίγκας, Θοδωρής Ερμήλιος και Σπύρος Μάρκου, μπήκαμε στο βαπόρι για Αγκόνα, με τελικό προορισμό την πιστά Ιce Rοsa Ring στις Ιταλικές Άλπεις, βόρεια του Μιλάνο.
Είχαμε λάβει μόλις πριν μια βδομάδα την επιβεβαίωση της συμμετοχής μας στο Swank Rally On Ice από την Deus Ιταλίας κι έτσι έπρεπε να κινηθούμε σβέλτα για να ετοιμάσουμε μηχανάκι και logistics.
Δανειστήκαμε ένα ζευγάρι χιονολάστιχα με καρφιά φτιαγμένα στο χέρι από τον Χρήστο στο MX House στα Γρεβενά, ο φίλος Βασίλης Βράκας στα Τρίκαλα μας προσάρμοσε στο Montesa τους αναγκαίους, από τον ειδικό κανονισμό του event, προφυλακτήρες (γιατί τα καρφιά έχουν την τάση να ξεκολλάνε από τα λάστιχα και να εκσφενδονίζονται φυγοκεντρικά και ανεξέλεγκτα) και θεωρητικά ήμασταν ready to race. Θεωρητικά...
Με κάτι καθυστερήσεις στα καράβια και κάτι χασούρες στην Ανκόνα, καταλήξαμε στην πίστα μετά από μια 600αρα χιλιόμετρα στις 4 τα χαράματα ανήμερα του αγώνα. Ενός αγώνα κυρίων, gentlemen's race όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο αλυτάρχης Μarco Βelli του Di Traverso Flat Track School στο riders briefing.
Κοιμηθήκαμε έξω από την πιστά, άλλα μέσα στο RV. Ξυπνήσαμε από τις κόρνες κάποιων Άγγλων που δεν χώραγαν να περάσουν με βαν και τρέιλερ προς την πίστα.
Η διαδρομή του αγώνα, στο μεγαλύτερο μέρος της, κάτω από ένα λεπτό στρώμα φρέσκου χιονιού ήταν ουσιαστικά πάγος. Πάγος παχύς. Και τα μηχανάκια μας είχαν καρφιά για να κρατάνε. Και κρατούσαν τελικά. Αυτό!
Ο αγώνας ήταν με ατομική χρονομέτρηση: πάταγες μόνος σου χρονόμετρο, ξεκίναγες και ξαναπάταγες στο κλείσιμο του γύρου σου. Είχες όσες προσπάθειες προλάβαινες μέχρι τις 16:30 για να ρίξεις τον χρόνο σου.
Η Montesa δεν μάσησε και προσαρμόστηκε αμέσως στα μπιλοζέρια δουλεύοντας ρολόι πάρα το υψόμετρο. Ο Γιάννης μετά τα πρώτα δυο περάσματα άρχισε να πιέζει και να κατεβάζει.
"Από τους πρώτους γύρους άρχισα να το διασκεδάζω ψάχνοντας πρόσφυση και το όριο πλαγιολίσθησης. Tα επίπεδα πρόσφυσης ήταν πραγματικά εντυπωσιακά για τις συνθήκες και γύρο με το γύρο το χαμόγελο μεγάλωνε μέσα από το κράνος μιας και τα γλιστρήματα ήταν τόσο ελεγχόμενα ακόμα και με 4η στο κιβώτιο!
Τα φρένα ήταν ένα άλλο παιχνίδι... απλά δεν σταματούσες. ΄Η το πλάσαρες για να φρενάρει στριφτό ή έφευγες απέναντι στη χιονο-μπαριέρα! Φανταστείτε την ευθεία της πίστας με 5η πλησιάζοντας τα 100km/h..."
Κάπως έτσι ο ψήλος έκανε τον καλύτερο χρόνο και πήρε την νίκη...
Ο Σπύρος έτρεξε πάνω σε ένα SR400 προετοιμασμένο κατάλληλα από το Di Traverso και τερμάτισε κάπου στη 15αδα.
Το πλάνο ήταν ο Γιάννης να τρέξει και το Snowquake την επομένη στις 17 του Γενάρη (εδώ μιλάμε για "παραδοσιακό" format αγώνα με 6-8 αναβάτες στη σχάρα της εκκίνησης), άλλα δυστυχώς η Montesa "ξεψύχησε" στο γύρο του θριάμβου... Είχε περάσει δύσκολη μέρα.
Έτσι έτρεξε μόνο ο Θόδωρας την παγωμένη εκδοχή του, αγγλικής διοργάνωσης, Dirtquake με το ίδιο SR400 κάνοντας αγωνιστικό comeback μετά από 7 χρονιά (όταν ένας σπασμένος καθρέφτης τον υποχρέωσε σε περίοδο αγωνιστικής απραξίας...)
Μείνετε συντονισμένοι και καβαλάτε μηχανάκια!
Ζ.